Η ιστορία της Μάριαμ
Δουλεύοντας με γιατρούς, διερμηνείς και μαίες στα κέντρα φιλοξενίας των προσφύγων κατά τη διάρκεια του Απριλίου και του Μαϊου του 2016, διαπίστωσα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των νέων μητέρων, που συναντήσαμε, γέννησαν με καισαρική τομή. Τα δημόσια νοσοκομεία στην Ελλάδα έχουν ανεπάρκεια προσωπικού, ενώ η κατάσταση έχει χειροτερέψει αρκετά με την αυξημένη εισροή προσφύγων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για την μαιευτική βία, από την οποία υποφέρουν τόσο οι Ελληνίδες, όσο και οι πρόσφυγες, κατά τη διάρκεια του τοκετού. Τα ποσοστά καισαρικών τομών στην Ελλάδα, είναι τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, με ένα ποσοστό που ανέρχεται στο 60-70% σύμφωνα με στοιχεία του οργανισμού για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Γέννηση.
Η περίπτωση της Μάριαμ, η οποία περιγράφεται παρακάτω, αποτυπώνει την απόλυτη μαιευτική βία, που λαμβάνει χώρα εναντίον των μητέρων-προσφύγων στην Ελλάδα, η οποία περιλαμβάνει τουλάχιστον: αναγκαστικές καισαρικές τομές, μεταγεννητικές περινεοτομές και άρνηση περίθαλψης.
Δύο Ισπανίδες μαίες, οι οποίες είναι εθελόντριες σε προσφυγικό καταυλισμό, κοντά στα σύνορα με τη Μακεδονία, συναντήθηκαν με τη Μάριαμ, η οποία τους διηγήθηκε την ιστορία της δύο φορές, η μια με την βοήθεια διερμηνέα. Η Μάριαμ επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη, αλλά έχει δώσει την συγκατάθεσή της σε μια διεθνή ομάδα νομικής υποστήριξης, για να μοιραστεί την ιστορία της και να σταματήσει η μαιευτική βία εναντίον των γυναικών-προσφύγων. Η Μάριαμ πλέον, λαμβάνει μαιευτική και ψυχολογική φροντίδα, καθώς υποφέρει από μεταγεννητική αγχώδη διαταραχή. Η ομάδα πρόσφερε επίσης, νομική υποστήριξη σε περίπτωση που επιθυμεί να κινηθεί νομικά στο μέλλον.
Η ιστορία της Μαριάμ αναδεικνύει το κατά πόσο γίνονται σεβαστά στην Ευρώπη, τα ανθρώπινα δικαιώματα στη γέννηση, ενώ προκύπτει το ερώτημα γιατί στη μεγάλη πλειοψηφία των καταγεγραμμένων γυναικών-προσφύγων δεν προσφέρεται η επιλογή του φυσικού τοκετού στα ελληνικά νοσοκομεία, χωρίς ιατρική ένδειξη ή συγκατάθεση μετά από ενημέρωση.
Η ιστορία της Μάριαμ
Η Μάριαμ ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, όταν εκείνη και ο σύζυγός της έφυγαν από τη Συρία. Έχει δυο παιδιά τριών και ενός έτους. Έχοντας περάσει από την Τουρκία και τα ελληνικά νησιά, η Μάριαμ και η οικογένειά της, κοιμούνται σε ένα προσφυγικό καταυλισμό στα ελληνομακεδονικά σύνορα. Την πρώτη εβδομάδα που βρισκόταν στον καταυλισμό, μια Σύρια φίλη της, που ήταν επίσης έγκυος, μπήκε σε τοκετό. Στην φίλη της, η οποία είχε στο ιστορικό της πέντε κολπικούς τοκετούς στη Συρία, δεν προσφέρθηκε η επιλογή του φυσιολογικού τοκετού στο ελληνικό νοσοκομείο. Ο γιατρός της έκανε καισαρική τομή. Μετά την επιστροφή της στον καταυλισμό, δυσκολευόταν με το θηλασμό, και η Μάριαμ την βοήθησε.
Στις επόμενες εβδομάδες, η Μάριαμ έμαθε για τουλάχιστον τρεις ακόμα Σύριες, οι οποίες δεν είχαν την επιλογή του φυσιολογικού τοκετού, στο ίδιο νοσοκομείο, κοντά στα σύνορα.
Στα τέλη του Απρίλη, η Μάριαμ ξεκίνησε να έχει συσπάσεις και πήγε στο νοσοκομείο το μεσημέρι της ίδιας μέρας.
Είπε στο προσωπικό του νοσοκομείου ότι επιθυμεί να γεννήσει φυσιολογικά. Ο γιατρός της είπε ότι είναι αδύνατο. Είπε επίσης, ότι πρέπει να κάνει καισαρική τομή, γιατί εκεί κάνουν μόνο καισαρικές. Η Μάριαμ αρνήθηκε, και το προσωπικό κάλεσε ένα διερμηνέα, ο οποίος της μίλησε από το τηλέφωνο. Εκείνη επέμεινε ότι δεν ήθελε καισαρική και το προσωπικό με τη σειρά του τη διαβεβαίωσε ότι αυτή ήταν η μόνη της επιλογή.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια που βρισκόταν στο νοσοκομείο, μια νοσοκόμα εξέτασε τη Μάριαμ. Χωρίς προειδοποίηση ή εξήγηση, η νοσοκόμα έβαλε κάποιο υγρό στον πρωκτό της Μάριαμ. Η Μάριαμ είπε ότι ήταν πολύ επίπονο και ότι η νοσοκόμα το έβαλε με δύναμη και γρήγορα. Μετά από αυτό πήγε στο μπάνιο και αφόδευσε κόκκινο αίμα. Η νοσοκόμα της είπε ότι 'δεν υπάρχει πρόβλημα'.
Μετά από συνομιλία με τον διερμηνέα, η Μάριαμ αποφάσισε ότι προτιμούσε να γεννήσει σε μια βρώμικη σκηνή. Η αδερφή της τη βοήθησε. Ο τοκετός προχώρησε 'ομαλά'.
Μετά τη γέννα, θέλησε να επισκεφθεί ένα γιατρό προκειμένου να εξετάσει και να καθαρίσει το νεογνό, σε ένα καθαρό περιβάλλον, έτισ πήγε πίσω στο νοσοκομείο.
Στο νοσοκομείο, ζήτησε από κάποιον να εξετάσει το νεογνό. Εκεί βρισκόταν ο ίδιος γιατρός που συνάντησε στην προηγούμενη επίσκεψή της, ο οποίος είπε ότι θα εξέταζε και τη Μάριαμ.
Ενώ η Μάριαμ βρισκόταν στη μαιευτική καρέκλα, εκείνος έβαλε το χέρι του βαθιά στον κόλπο της Μάριαμ για να την 'καθαρίσει'. Έπειτα με ένα μαχαίρι, έκοψε τον κόλπο της χωρίς καμία εξήγηση. Η Μάριαμ δεν ήξερε και δεν ξέρει, τον λόγο για τον οποίο την έκοψε. Έιπε ότι τα ουρλιαχτά της ακούστηκαν σε όλο το νοσοκομείο.
Έξω από το εξεταστήριο, η νοσοκόμα φώναζε στον άντρα της Μάριαμ. Μετά ο γιατρός της έκανε ράμματα με 'πέντε γρήγορα ράμματα και λίγο ορό'. Η Μάριαμ είπε ότι ήταν πολύ επίπονο και δεν της δώθηκε καμία εξήγηση.
Το μωρό της Μάριαμ έκλαιγε και κανείς δεν πήγαινε να φροντίσει την ίδια.
Μετά το χειρουργείο, το προσωπικό είπε στη Μάριαμ και τον άντρα της να φύγουν χωρίς το μωρό. Εκείνοι αρνήθηκαν να φύγουν. Το προσωπικό κράτησε τη Μάριαμ και το μωρό της, στο νοσοκομείο για 6 μέρες. Κανείς δεν την εξέτασε ξανά ή δεν καθάρισε τα ράμματα. Σε κάποιο σημείο το προσωπικό είπε στη Μάριαμ και στο σύζυγό της ότι θα καλέσουν την αστυνομία ή θα τους κρατούσαν το μωρό, αν προσπαθούσαν να φύγουν από το νοσοκομείο.
Μετά από 6 μέρες επέστρεψαν στον καταυλισμό. Η Μάριαμ είχε παρατηρήσει ότι οι υπόλοιπες μητέρες επιστρέφοντας στον καταυλισμό από το μαιευτήριο, είχαν μαζί τους 2 τσάντες με τα απαραίτητα, μια για τις μητέρες και μία για τα μωρά, ωστόσο εκείνη ποτέ δεν τις έλαβε.
Η Μάριαμ βρίσκεται πλέον στον καταυλισμό, όπου θηλάζει το κοριτσάκι της.
Έχει πόνο στην μέση της και αίμα στα κόπρανά της. Όταν πονάει θυμάται τη στιγμή που ο γιατρός την έκοψε και αισθάνεται σα να της ξανασυμβαίνει. Αυτό το γεγονός επηρεάζει τη σχέση της με το νεογνό, καθώς και με τα δυο μεγαλύτερα παιδιά της. Όταν αναλογίζεται τις στιγμές που πέρασε στο μαιευτήριο λέει ότι 'η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα, σαν να βρίσκομαι και πάλι εκεί και το ξαναζώ'.
Λόγω των εξαιρετικά περιορισμένων ιατρικών εγκαταστάσεων στον καταυλισμό, αλλά και για λόγους προστασίας της ιδιωτικότητας, ήταν αδύνατο για τους γιατρούς να διεξάγουν κολπική εξέταση στην Μάριαμ, μέχρι το χρονικό σημείο της παρούσας συνέντευξης. Η κατάθεσή της λήφθηκε από 3 έμπειρους ερευνητές στο πεδίο της μαιευτικής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δυο διαφορετικές φορές. Η ομάδα έχει διασφαλίσει στη Μάριαμ τη λήψη ιατρικής φροντίδας σε κάποιο άλλο σημείο στην Ελλάδα, εντός του μήνα.
